زبان، امان از زبان آدمی!

زبان، امان از زبان آدمی!   
 نوشتۀ : حسن گل هاشم

خدا را شکر که برای درک این مقاله زیاد مشکل نخواهیم داشت از آنجایی که غریب به بیشتر ما ایرانی ها با این مقوله آشنا هستیم و چه بسا که دل خونی نیز از آن داریم! خوب که نگاه میکنیم بیشترین و مهلک ترین ضربه ها را در زندگی بابت نحوۀ گفتار فلان شخص و زبان و نحوۀ گفتگوی فلان شخص خورده ایم. شاید بیش از نیم قرن از ما بگذرد، اما گاهاً زخمی که ما از زبان افراد خورده ایم را هرگز فراموش نکرده که هیچ، هنوز آن زخم ها برای ما تازه و دردآور هستند. سلیمان در کتاب خود می گوید:" سخنی که از روی نادانی گفته شود مثل شمشیر تیز قلب انسان را جریحه دار می کند." ( امثال 12 : 18 ).

بارها در کتابمقدس خصوصا در نوشتجات انبیاء اسرائیل از تندی و اهمیت زبان در نحوۀ گفتگو سخن رفته است. زبان آدمی نمایانگر شخصیت انسان بیان شده است. زبان آدمی نمایانگر درون انسان نشان داده شده است. وقتی کتابمقدس قصد می کند تا درون انسان گناه آلود را جراحی کند به زبان او اشاره می کند:" کسی عادل نیست یک هم نی...گلوی ایشان  گور گشاده است و به زبانهای خود فریب می دهند، زهر مار در زیر لب ایشان است. و دهان ایشان پر از لعنت و تلخی است." (رومیان 3 : 10  تا 14 ). همچنین وقتی میخواهد میزان اطاعت و سرسپردگی شخص را به یهوه، خدای زنده نشان دهد، مجددا به زبان اشاره می کند:" لبهای من حمد ترا جاری کند. زیرا فرایض خود را به من آموخته ای. زبان من کلام ترا بسراید زیرا که تمام اوامر تو عدل است." ( مزمور 119 : 171-172).

بنده شاهد افرادی بودم که به حرف و به گفته ایمانداران به مسیح هستند، به کلیسا می روند، کلام را می خوانند، اما هنوز پس از گذشت سالیان سال در مسیح زبانشان چنان زخمی به شنوندگان خود می زند که جای آن تا روزها و ماهها در طرف مقابل می ماند! چرا؟ چرا یک ایماندار به مسیح نیز قادر به کنترل کردن زبان زخم زننده و تلخ خود نیست؟ پاسخ ساده است. ما هنوز در نفس انسانی هستیم و هنوز در گناهان خود نمرده ایم. و هنوز از اهمیت به سزای زبان و نحوۀ بکارگیری آن کاملا پی نبرده ایم! هنوز در طبیعت کهنۀ قدیمی خود هستیم. و هنوز از همان شیوۀ طبیعت قدیمی در ارتباط با دنیای اطراف خود استفاده میکنیم. فراموش کرده ایم که هر آنچه کهنه بود درگذشت اکنون انسان تازه ای هستیم در مسیح. این مقاله تلاش دارد تا یادآور شخصیت ما در مسیح باشد. که چگونه باید از زبان خود، این یکی از مهمترین و اساسی ترین عضو بدن  برای جلال نام پسر در ستایش پدر در هدایت روح مقدس خدا استفاده کنیم. به آن دسته از عزیزان ایماندار که هنوز به زبان خود افسار نزده اند! یادآوری میکنم که فرمان خداست. فرمان عیسای خداوند است. فرمان انجیل است. من با بی ایمانان و دنیای بیرون کاری ندارم. من با خودمان کار دارم. ما مسیحیان. باید زبان خودمان را بتوانیم کنترل کنیم. تا بقول پولس رسول :" هیچ سخن بد از  دهان شما بیرون نیاید بلکه آنچه به حسب حاجت و برای بنا نیکو باشد، تا شنوندگان را فیض رساند." ( افسسیان 4 : 29 ). همین را او به کلیسای افسس می گوید:" گفتگوی شما با فیض و اصلاح شدۀ به نمک تا بدانید هر کس را چگونه جواب باید داد." ( کولسیان 4 : 5 ).

در همین عبارت میتوان سطرها نوشت. " گفتگوی شما با فیض و اصلاح شدۀ به نمک..."؛ یعنی چه اصلاح شدۀ به نمک؟ اگر یادتان باشد جایی عیسای مسیح می فرماید:" شما نمک جهان هستید ولی هر گاه نمک مزۀ خود را از دست بدهد چگونه میتوان آن را بار دیگر نمکین ساخت؟ دیگر مصرفی ندارد جز آنکه بیرون ریخته پایمال مردم شود." ( متی 5 : 13 ). عیسی به ما می گوید ما نمک جهان هستیم. پولس به ما می گوید گفتۀ ما باید اصلاح شده به نمک باشد. یعنی چه؟ وقتی عیسای مسیح فرمود که ما نمک جهان هستیم، منظور او این بود که شما می توانید در ایمان به من و مرا در قلب خودتان داشتن به جهان معنا و مزه بدهید! چون در این دنیا هیچ مزه ای نیست! تاریکی هست. کرختی هست. ناامیدی و بیمزگی زیستن هست. شما نمک هستید، در بین مردم بروید و مزۀ زندگی آنان باشید. نه بازیچۀ آنان بلکه مزۀ آنان. با چه؟ پولس می گوید البته با سخنان و گفتگوی خود، و یعقوب می گوید البته با عمل شما که از ایمان شما نشات می گیرد. یوحنا می گوید از محبت کردن به دیگران. پطرس می گوید عیسای مسیح را نمونه خود قرار دادن. نمک دو کار می کند: اول به خوراک ما مزه می دهد. دوم از خرابی و فساد ممانعت میکند. پس نمک هم مزه دهنده است هم محافظت کننده. مسیح می گوید شما نمک جهان هستید. پولس می گوید اکنون که شما نمک جهان هستید، از آن نمک بودن خودتان در مسیح بهره گرفته و هر وقت با کسی سخن می گویی، سخنانی بگو که اصلاح شده به نمک باشد. یعنی هم مزه