در حضور خدا

"در ابتدا، خدا آسمانها و زمين را آفريد." (پیدایش 1: 1) و پس از آن سخن گفتن با هستی و همه موجودات زنده ...

" و خدا گفت: «آدم را بصورت ما و موافق شبيه ما بسازيم تا بر ماهيان دريا و پرندگان آسمان و بهايم و بر تمامى زمين و همه حشراتى كه بر زمين مى خزند، حكومت نمايد.» پس خدا آدم را بصورت خود آفريد. او را بصورت خدا آفريد. ايشان را نر و ماده آفريد. " (پیدایش 1: 26 – 27)

خدا انسان را آفرید، شاهکار و عزیز کرده او، و او را درست در حضور خود قرار داد. راجع به این جملات فکر کنید ! خدا همه هستی را آفرید تا انسان در حضور او ساکن شود !

اول یوحنا 1: 5
" و اين است پيغامي كه از او شنيده ايم و به شما اعلام مي نماييم، كه خدا نور است و هيچ ظلمت در وي نيست. "

خدا نور است.

اول یوحنا 4: 8
" و كسي كه محبّت نمي نمايد، خدا را نمي شناسد زيرا خدا محبّت است. "

خدا محبت است.

خدا قادر مطلق بخاطر / توسط / از طریق محبت بی حد خود به انسان اراده آزاد داد، آزادی به این معنا که او بتواند انتخاب کند. انسان هم انتخاب کرد که خالقش را زیر سوال ببرد، که موجب شد ....