وقتی غیر ایمانداران می‏میرند

برخی از مسیحیان امیدوارند که خداوند تدابیر پر از رحمت و احسانی جهت آنانی داشته باشد که هرگز نام مسیح را نشنیده‏اند ‏(اول تیموتائوس ۴: ۱۰؛ مقالات عمومی: تدبیر خداوند برای نجات نیافتگان، مشاهده شود). اما بسیاری از مردم امروز درباره مسیح شنیده و آگاهانه از پیروی او امتناع کرده‏اند. چه اتفاقی برای آن گروه از مردگانی می‏افتد که عیسی را رد کرده‏اند؟ عهد جدید تعلیم می‏دهد که غیر ایمانداران نیز درست قبل از داوری نهایی که در روی تختی بزرگ و سفید به انجام خواهد رسید از مردگان برخیزانده خواهند شد (مکاشفه ۲۰: ۱۱-۱۵). مهمترین سوالی که درباره غیر ایمانداران وجود دارد این نیست که قبل از روز رستاخیز چه اتفاقی برای آنها رخ می‏دهد، بلکه این است که ”‏بعد از مورد داوری قرار گرفتن چه اتفاقی برای آنها خواهد افتاد؟“ 

اغلب مسیحیان معتقد هستند که بدنها و جانهای غیر ایمانداران بعد از داوری نهایی هوشیار شده و متحمل عذاب ابدی در دریاچه آتش خواهد شد. عیسی جهنم را به عنوان آتش جاودانی و عذاب جاودانی توصیف می‏کند (متی ۲۵: ۴۱، ۴۶؛ با مرقس ۹: ۴۳، ۴۸ مقایسه شود). یوحنا در رؤیای گوگرد مشتعل دید که دود عذاب ایشان‌ تا ابدالاباد بالا می‌رود (مکاشفه ۱۴: ۱۰-۱۱؛ ۲۰: ۱۰، ۱۵). گرچه تصور خوشایندی نیست اما این مسیحیان معتقد هستند که این آموزه عیسی بوده است (لوقا ۱۶: ۲۲-۲۶). برخی از آنانی که پیرو این دیدگاه اول هستند عنوان می‏کنند آنانی که در جهنم متحمل عذاب می‏شوند متحمل آن عذابی نمی‏شوند که ما تصور آنرا در این دنیا داریم یعنی رنج آنها افزونتر نشده یا عذاب جدیدی در پایان هر دوره به آن اضافه نمی‏شود، بلکه فقط شامل عذابی بی پایان در یک چرخه ابدی می‏باشد. 

سایر مسیحیان دیدگاه دومی را عنوان می‏کنند که عذاب غیر ایمانداران در جهنم ابدی نیست بلکه موقتی است. سرانجام حتی جان آنها نیز کاملا نابود خواهد شد. عیسی تعلیم می‏دهد آنانی که به او توکل کرده‏اند ‏همانند غیر ایمانداران هلاک نخواهند شد (یوحنا ۳: ۱۶)، و به شنوندگان خود هشدار می‏دهد که بر حذر باشید از خدایی که قادر است‌ بر هلاک كردن‌ روح‌ و جسم‌ را نیز در جهنم (متی ۱۰: ۲۸). این دومین گروه بخاطر واژه‏هایی از قبیل ”‏هلاک“ و ”‏نابود“ بر این باورند که سرانجام کل روح، جان و بدن آنانی که مسیح را رد کرده‏اند ‏کاملا نابود خواهد شد. گرچه این مجازات نتایجی ابدی به بار خواهد آورد، ذهن و فکر غیر ایمانداران نابود و رنج آگاهانه ایشان به پایان خواهد رسید. خارج از همه اینها، جهنم در اصل برای انسانها ساخته نشده است بلکه برای ابلیس و فرشتگان او مهیا شده است (متی ۲۵: ۴۱). احتمالا شیطان و فرشتگان سقوط کرده او متحمل عذابی آگاهانه و ابدی خواهند شد (مکاشفه ۲۰: ۱۰)؛ اما بر طبق این دیدگاه دوم، افرادی که خبر خوش مسیح را رد کرده‏اند ‏در نهایت نابود خواهند شد و رنج و عذاب آنها به پایان خواهد رسید. 

هنوز مسیحیان دیگری نیز وجود دارند که سومین یدگاه را در مورد وضعیت غیر ایمانداران مُرده بعد از داوری نهایی ارائه می‏دهند.آنها معتقد هستند که بی ایمانان خودشان جان خود را نابود کرده‏اند ‏و بدین خاطر برای خود خواهی‏ها ‏و گناهان خودشان تا ابد متحمل عذاب در جهنم خواهند شد.به عبارتی، آنها خوشان خود را مجازات خواهند کرد.خداوند نمی‏خواهد که هیچ کسی را به جهنم بفرستد.آنانی که در آنجا هستند رحمت و احسان خداوند را رد کرده و از بودن در حضور خداوند امتناع کرده‏اند.به عبارتی دیگر، دروازه جهنم از درون قفل شده است.بر طبق نظرات دیدگاه سوم، ”‏آتش“ و ”‏عذاب“ طریقی تمثیلی برای بیان و توصیف جدایی ابدی غیر ایماندان از خداوند بوده است (دوم تسالونیکیان ۱: ۷-۹).گرچه تمثیلی هستند اما این واژه‏ها ‏حکایت از یک عذاب واقعی در یک جهنم واقعی دارد.جهنم صرفا مکانی برای مجازات گناه نیست که خداوند آنرا از میان چندین گزینه متفاوت انتخاب کرده باشد.جهنم تنها عاقبت ممکن برای گناه است.اگر گناهکاران حضور و فیض خداوند را رد کنند، دیگر قادر به اجتناب از جهنم نیستند.و حکم‌ این‌ است‌ که‌ نور در جهان‌ آمد و مردم‌ ظلمت‌ را بیشتر از نور دوست‌ داشتند (یوحنا ۳: ۱۹).بعلاوه، این مسیحیان معتقد نیستند که خداوند جانهای غیر ایماندان را نابود می‏سازد.در عوض، غیر ایمانداران بیشترین خصیصه‏های بشری خود را خودشان با تداوام به گناه نابود می‏سازند.مخلوق بشری خلق شده بود تا فقط در حضور خداوند حیات کامل داشته باشد.اما آنانی که جان خود را برای مدتهای مدید در گناه خفه می‏سازند دیگر بیش از این نمی‏توانند در مقابل حضور خداوند دوام آورده و همچنین نمی‏توانند کاملا مخلوقات انسانی باقی بمانند.یهودا افرادی از این قبیل را بدینسان توصیف می‏کند مثل‌ حیوان‌ غیر ناطق‌ . . .ابرهای‌ بی آب‌ . . .دوباره‌ مرده‌ . . .که‌ برای‌ ایشان‌ تاریکی‌ ظلمت‌ جاودانی‌ مقرر است ‌ (یهودا ۱۰-۱۳).بقایای کوچکی که از جان این انسانها باقی می‏ماند متحمل مجازات عذاب ابدی به جهت خود خواهی و گناهان خود ایشان می‏شود. 

خلاصه 

چه اتفاقی بعد از مرگ رخ می‏دهد؟ عهد قدیم در این زمینه خیلی روشن توضیح نمی‏دهد، و ما باید در این مورد برای بیشترین آموزه‏های موجود به عهد جدید روی بیاوریم. گرچه برخی از مسیحیان بر این باورند که واژه عبرانی ”‏عالم اموات“ فقط یک توصیف تمثیلی از گور است، اما بسیاری نیز معتقد هستند که قبل از مرگ مسیح، روح تمامی آنانی که مرده بودند به سرزمین مردگان رفته که به زبان عبرانی ”‏عالم اموات“ و به زبان یونانی ”‏برزخ“ نامیده می‏شود. آنانی که به خداوند ایمان داشته‏اند ‏به باغی رفته‏اند ‏که بخشی از عالم اموات یا برزخ را تشکیل می‏داده و فردوس خوانده شده است. از این گذشته، بسیاری از مسیحیان نیز بر این باور هستند که وقتی عیسی مُرد، او به برزخ نزول کرد تا برای ارواحی که در آنجا بودند موعظه کرده، ایمانداران را فدیه داده، و آنها را به آسمان برده تا اینکه تا هنگام بازگشت ثانوی او در نزد وی باشند. 

اغلب مسیحیان باور دارند که روح و جان ما بدون بدن و بصورتی هشیار و آگاه تا رستاخیز آتی در هنگام بازگشت ثانوی مسیح همچنان در آسمان (بهشت) در انتظار باقی خواهد ماند. سایرین معتقد هستند که مسیحیان بعد از مرگ خود فورا صاحب یک بدن رستاخیزی در آسمان خواهند شد. و با این وجود، دیگران معتقد هستند که روح، جان و بدن ما در هنگام مرگ کاملا از بین رفته و تمامی آنها دوباره در روز رستاخیز توسط خداوند خلق خواهد شد. غیر ایمانداران نیز به منظور روبرو شدن با خداوند در روز داوری نهایی از مردگان برخیزانیده خواهند شد. متاسفانه، آنانی که عیسی مسیح را رد کرده‏اند ‏به دریاچه آتش انداخته خواهند شد جایی که همچنان هشیار بوده و متحمل مجازات ابدی شده یا اینکه کاملا نابود شده و سرانجام عذاب آنها متوقف می‏شود، یا اینکه از قبل اغلب انسانیت ایشان توسط خود آنها نابود شده و از اینرو به تنهایی و تا ابد متحمل عذاب خود خواهی و گناه خود خواهند شد. 

هر فکری که ما درباره این سوالات بکنیم، مسیحیان باید همیشه به رستاخیز جسمانی ایمان داشته باشند.بدنهای طبیعی و فانی ما خواه بمیرد و یا خواه فورا در هنگام بازگشت ثانوی مسیح متبدل شود.به هر حال ما صاحب بدنهای مادی و جدیدی خواهیم شد، اما این بدنها مافوق طبیعی و فنا ناپذیر هستند، و آماده برخورداری از لذت و نشاط کامل در آسمان جدید و زمین جدید خواهند بود (اشعیا ۶۶: ۲۲؛ دوم پطرس ۳: ۱۳؛ مکاشفه ۲۱: ۱).در آن هنگام، همه ما قادر خواهیم بود تا با پولس هم صدا شده و بگوییم: ”‏مرگ‌ در ظفر بلعیده‌ شده‌ است‌ . . .لیکن‌ شکر خدا راست‌ که‌ ما را بواسطه‌ خداوند ما عیسی مسیح‌ ظفر می‏دهد“ (اول قرنتیان ۱۵: ۵۴-۵۷).