کسی که محبّت دارد، صبوراست و مهربان، حسود نیست و به کسی رشک نمی برد، مغرور نیست و هیچگاه خودستایی نمی کند. به دیگران بدی نمی کند، خودخواه نیست و باعث رنجش کسی نمی شود. کسی که محبت دارد، پرتوقع نیست و از دیگران انتظار بیجا ندارد، عصبی و زود رنج نیست و کینه به دل نمی گیرد، هرگز از بی انصافی و بی عدالتی خوشحال نمی شود، بلکه از پیروز شدن راستی شاد می گردد. کسی که محبّت دارد در هر وضعی وفادار می‌ماند، همیشه اعتماد دارد، هرگز امیدش را از دست نمی دهد و در هر شرایطی تحمل میکند. ( اول قرنتیان ۱۳ : ۴ - ۷ )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر